Tag: αναρχια

Συγκέντρωση ενάντια στις εκλογές, Τρίτη 2 Ιούνη 2009, 5.30 μμ, Προπυλαια-Πανεπιστημίου

Ναρκωτικά, ψυχότροπες ουσίες εξάρτηση. ΄Ένα ακόμα μέσο για την επιβολή της κυριαρχίας και για το προχώρημα των σχεδιασμών της.

Στη μακραίωνη ιστορία της η εξουσία εφευρίσκει και χρησιμοποιεί μέσα για τη πλήρη καθυπόταξη των ανθρώπων. Η εξαθλίωση των ανθρώπων και η υποταγή από τους κυρίαρχους δεν επιτυγχάνεται μόνο με τη σωματική και ψυχική βία .
Η ψευδαίσθηση ελευθερίας που έχουν καταφέρει να επιβάλλουν οι κυρίαρχοι δίνει το δικαίωμα να διαλέξεις το τρόπο καταστολής και εξαθλίωσης.
Αυτό γίνεται με την εξάρτηση των ανθρώπων από τη μισθωτή δουλεία, με την ανάθεσης της ζωής σε άλλους, με κατασκευασμένα από την εξουσία ιδεολογήματα για να δημιουργούν με χίλιους δυο τρόπους εξαρτημένους ανθρώπους, ώστε οι κυρίαρχοι να μπορούν να επιβάλλονται.
Οι εξαρτητικές σχέσεις που επιβάλλονται , μέσα από τη διαδικασία της εκπαίδευσης, της μισθωτής δουλείας, των καταναλωτικών προτύπων του life style , η αδράνεια και η παραίτηση διευκολύνουν το κράτος να εξουσιάζει ανενόχλητο με σκοπό την πλήρη υποταγή και την εξόντωση των ανθρώπων.

Σε αυτό το πλαίσιο προωθούνται αδίστακτα τρόποι ζωής με ψυχότροπες ουσίες που δίνουν την ψευδαίσθηση της φυγής και «ελευθερίας» από την άθλια πραγματικότητα που βιώνουν οι άνθρωποι.
Η εξάρτηση από τις ψυχότροπες ουσίες είναι ένα ακόμα σημαντικό μέρος της καταστολής και της επιβολής της κυριαρχίας.

Οι ψυχότροπες ουσίες που προωθούνται και επιβάλλονται, από το αλκοόλ με τις γκλαμουράτες διαφημίσεις και το life style μέχρι τα διάφορα χημικά ή φυσικά ψυχότροπα, σκοπό έχουν να προκαλέσουν εξάρτηση που με τη σειρά της θα επιφέρει την παραίτηση, την αλλοτρίωση, την εξαθλίωση προς χάρη των κρατιστών.
Αδίστακτα και με οποιοδήποτε μέσο επιχειρούν να εξοντώσουν την ανθρώπινη φύση και την έμφυτη ανυποταξία της. Να απομακρύνουν αυτό που τους τρομάζει περισσότερο την οργή και την εξεγερτική διάθεση των καταπιεσμένων.

Το κράτος δεν αντιμάχεται τη κατανάλωση ψυχότροπων ουσιών, αντίθετα τις προωθεί στο «νόμιμο» εμπόριο, όπως το αλκοόλ με τα καταναλωτικά πρότυπα της διασκέδασης και της ψευδαίσθησης ελευθερίας στα επικοινωνιακά σποτάκια, ή άλλες ψυχότροπες με το ιδεολόγημα της αυτοδιάθεσης , της ψευδαίσθησης ελευθερίας και το δικαίωμα της δήθεν αυτοδιάθεσης του ανθρώπινου σώματος .

Η κυριαρχία επιχειρεί να απενοχοποιηθεί και να κρύψει τους σκοπούς και τα μέσα τα οποία χρησιμοποιεί για τη πλήρη καθυπόταξη και τη χειραγώγηση των ανθρώπων. Σε αυτά τα πλαίσια το κράτος και τα τσιράκια του ΜΜΕ, ειδικοί επιστήμονες, φορείς και αλλοι μιλάνε με αγωνία για τη μάστιγα των ναρκωτικών και δημιουργούν για προκάλυμμα δομές για την απεξάρτηση και την φαινομενική θεραπεία των θυμάτων τους .
Μέχρι τώρα το κράτος στα πλαίσια των παροχών του διάφορα προγράμματα απεξάρτησης τα είχε εντάξει στο κρατικό σύστημα υγείας, έτσι μπορούσε να ισχυριστεί ότι παλεύει κατά των ναρκωτικών.
Το κράτος όμως και το κεφάλαιο αναδιαρθρώνονται για να επιβιώσουν , το λεγόμενο κράτος πρόνοιας συρρικνώνεται και η κοινωνική πολιτική περνάει στα χέρια ιδιωτών αφού είναι αναγκαία για την κοινωνική νομιμοποίηση τους.
Σε αυτό το πλαίσιο και οι ειδικοί επιστήμονες προκειμένου να διευκολύνουν τη κυριαρχία με το θράσος που τους δίνει η εξουσία την οποία υπηρετούν, ανάγουν το πρόβλημα της εξάρτησης σε ψυχιατρικά αίτια, και έλλειψη ορμονών.
Με αυτό το τρόπο οι κυρίαρχοι που δημιουργούν το πρόβλημα απενοχοποιούνται και το πρόβλημα πλέον αφορά μόνο ασθενείς και ειδικούς,
Ο ανθρωπισμός των κυριάρχων εκδηλώνεται με τη σύσταση ΜΚΟ για κάθε θύμα τους.
Έτσι οι αποφυλακισμένοι αποκτούν τον καλό τους προστάτη για την επανένταξη τους στη κοινωνία, ο οποίος με τη βοήθεια της κοινωνίας των πολιτών, (βλέπε χορηγούς) θα σκύψει στοργικά πάνω τους για να τους εντάξει στη παραγωγική διαδικασία κατά το συμφέρον του.
Αντίστοιχα κρατικοί οργανισμοί απεξάρτησης μετατρέπονται σε ιδιωτικούς μη «κερδοσκοπικού» χαρακτήρα , ετοιμάζοντας απλά απεξαρτημένους και πειθήνιους χρήσιμους δούλους τους οποίους μπορούν να χρησιμοποιήσουν οι εργοδοτικές εταιρίες χορηγοί με τις οποίες συνεργάζεται ο οργανισμός.
Με αυτό το τρόπο κράτος και κεφάλαιο ενδύονται το μανδύα του καλού Σαμαρείτη και παράλληλα δημιουργούν στρατιές πιστών επανενταγμένων και «απεξαρτημένων» ανθρώπων που μετά τη πρέζα ή την αποφυλάκιση, χρωστάνε και εξαρτούν την ύπαρξη τους από τους «σωτήρες» τους.
Δηλαδή έντεχνα παραμένουν ολοκληρωτικά και εξαρτημένοι και υποταγμένοι.

Το πρόβλημα των ναρκωτικών για κράτος και κεφάλαιο δεν είναι φυσικά η γενεσιουργός αιτία που είναι οι εξουσιαστικές δομές στη κοινωνία, ούτε φυσικά η τύχη των θυμάτων που έχουν δημιουργήσει.
Απλά αναζητά τρόπους νομιμοποίησης του προβάλλοντας το προνοιακό του χαρακτήρα.
Η «μάχη» του κράτους ενάντια στα ναρκωτικά, δεν είναι αγώνας ενάντια στις εξαρτήσεις που είναι βασικό συστατικό της επιβολής του. Είναι ένα κατασκευασμένο ιδεολόγημα που χρησιμοποιείται ως μέσο από τους εξουσιαστές για να απομακρύνουν τη δυνατότητα κατανόησης του προβλήματος, που είναι η εξάρτηση από τα ναρκωτικά που κατασκευάζονται και διακινούνται από το κράτος και τα τσιράκια του.
Για τους αναρχικούς το ζητούμενο δεν είναι να απεξαρτηθούν μόνο κάποιοι άνθρωποι, ή να εξαφανιστούν οι εξαρτημένοι χρήστες και η πρέζα από τις πλατείες και να πάνε κάπου αλλού. Αλλά να πάψει να υπάρχει η πρέζα , η εξάρτηση, η εξαθλίωση, η καθυπόταξη σε κάθε μορφή της.
Το κράτος πουλάει τα ναρκωτικά, είτε ντύνοντας τα με το ιδεολόγημα της ανυπακοής, είτε με τα καταναλωτικά πρότυπα που προωθεί.
Σε αυτά τα πλαίσια οι αναρχικοί δεν αναλαμβάνουν το ρόλο του τοποτηρητή πλατειών και την εκδίωξη εξαρτημένων , εξαθλιωμένων ανθρώπων θυμάτων. Δεν εμφορούνται από κατασκευασμένα ιδεολογικά προτάγματα περί καθαρότητας και ιστορικότητας χώρων. Κατανοούν ότι οποιαδήποτε παροχή κράτους και κεφαλαίου δήθεν για την θεραπεία κάποιων απο τα θύματα τους είναι πρόσχημα για τη διαιώνιση της κυριαρχίας και της επιβολής μέσω των εξαρτητικών σχέσεων

Οι αναρχικοί αγωνίζονται ενάντια σε κάθε εξάρτηση κάθε εξαρτητική σχέση .

Ο ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ, ΣΤΗΝ ΕΞΑΡΤΗΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΑΡΑΙΤΗΣΗ, ΕΙΝΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΕΞΟΥΣΙΑ

Ο ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΕΞΑΡΤΗΣΗ ΕΙΝΑΙ ΒΑΣΙΚΟ ΜΕΡΟΣ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΕΞΟΥΣΙΑ

ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΗΤΑΝ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΜΟΝΟΣ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΗΣ

Το κράτος κατέχει την νομιμότητα της μονοπώλησης της βίας και έτσι καταφέρνει να επιβάλλεται και να καταπιέζει, διαιωνίζοντας με αυτό το τρόπο την εκμετάλλευση και τις εξουσιαστικές σχέσεις μέσα στη κοινωνία.
Η κοινωνική εξέγερση του Δεκέμβρη , υποδηλώνει την γενικευμένη ανυπακοή απέναντι στο κράτος και τους θεσμούς του.
Οι εν ψυχρώ δολοφονίες από μπάτσους, οι συλλήψεις και προφυλακίσεις κατά την εξέγερση, τα πογκρόμ απέναντι σε καταπιεζόμενους, η πολιορκία της περιοχής των Εξαρχείων από την αστυνομία, η εκτεταμένη χρήση χημικών, οι άγριοι ξυλοδαρμοί των εξεγερμένων και μη, η επαπειλούμενη άρση του ασύλου κατά την εξέγερση, η άγρια καταστολή στις πορείες, οι προαναγγελίες του κράτους για εξοπλισμό της αστυνομίας με διάφορα κατασταλτικά μέσα, οι έφοδοι σε σπίτια συντρόφων, οι απειλές προς καταληψίες μαθητές, η αστυνομοκρατία σε γειτονίες και σταθμούς ΜΜΜ, η παραπληροφόρηση και ο αποπροσανατολισμός από τα ΜΜΕ δεν μας φοβίζουν αλλά μας εξοργίζουν.
Δεν ζήσαμε καμιά «νεολαιίστικη» εξέγερση, αυτό που έγινε και δεν έχει σβήσει ακόμα, είναι κοινωνική εξέγερση, που σε αυτήν συμμετέχουν όσοι καταπιεσμένοι αντιλαμβάνονται τη θέση τους. Δεν χρειάστηκε καμιά πρωτοπορία, ούτε καμιά επαναστατική θεωρία, ο δρόμος της ακηδεμόνευτης σύγκρουσης και της αδιαμεσολαβητής δράσης οδηγεί από μόνος του τους ανθρώπους προς την ελευθερία. Η επαναστατική βία της αχειραγώγητης μάζας, αυτό κάνει τους εξουσιαστές να τρέμουν σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης, όταν βρίσκουν την βία απέναντι στη βία τους.
Ο φόβος τους φανερώνεται παραδειγματικά με τον τρόπο που διέλυσαν συγκέντρωση αντιεξουσιαστών στο Παρίσι πριν αρχίσει προγραμματισμένη πορεία στις 24/1. Την ίδια μέρα που η πορεία αλληλεγγύης για τους συλληφθέντες της εξέγερσης στην Αθήνα δέχθηκε άγρια καταστολή.
Οι εξεγέρσεις δεν μπαίνουν σε μουσεία αλλά είναι ζωντανές σε κάθε κοινωνία, οι εμπειρίες και τα βιώματα που αφήνουν πίσω τους δείχνουν τον δρόμο και εμπλουτίζουν τον αγώνα για την κοινωνική απελευθέρωση και την αναρχία. Χωρίς ηττοπάθεια και καταγγελτικό ύφος οι κοινωνικοί αγώνες συνεχίζονται, δεν αναδιπλώνονται ούτε συρρικνώνονται. Η αντικρατική πάλη υποδηλώνει ταυτόχρονα την αλληλεγγύη στους ομήρους του κράτους και σε όσους υποφέρουν απ’ τους θεσμούς του. Η αλληλεγγύη είναι βασικό στοιχείο για την συνέχιση του αγώνα

Συγκέντρωση αλληλεγγύης
ΠΟΡΕΙΑ
Σάββατο 11 Απριλίου ώρα 12
Πλατεία Ελευθερίας Κορυδαλλού

Ανοιχτή συνέλευση εξεγερμένων για τους φυλακισμένους της εξέγερσης
Συσπείρωση Αναρχικών