Η «αποκλίνουσα» συμπεριφορά, πρόσχημα για μεγαλύτερη καταστολή
«Ο όρος “παραβατικότητα” με τις ποικίλες συνιστώσες του και βαθμούς εκδήλωσης εκφράζει την απόκλιση και έκτροπη συμπεριφορά παιδιών και ανηλίκων εφήβων, η οποία εμφανίσθηκε και διογκώθηκε κατά τις τελευταίες δεκαετίες. Η αποκλίνουσα αυτή συμπεριφορά δεν λαμβάνει πάντοτε την μορφή αξιόποινης εγκληματικής πράξης, ενώ σε μεγάλη έκταση δεν αποκαλύπτεται και δεν “καταγγέλλεται” από τα θύματά της, από τις οικογένειες των δραστών και το κοινωνικό περιβάλλον (διδακτικό προσωπικό, τοπική κοινωνία).
Από χρόνο σε χρόνο ωστόσο, κατά γεωγραφικές περιοχές, τοπικές κοινωνίες και ομάδες, όπως επίσης και κατηγορίες αυτής της έκτροπης συμπεριφοράς, επαυξάνεται ο εγκληματικός χαρακτήρας της, είτε αυτή αποκαλύπτεται κατ’ έγκληση των θυμάτων είτε προκύπτει από αυτεπάγγελτη δίωξη των αρμοδίων οργάνων. Τούτο βέβαια, και στις δύο περιπτώσεις, συμβαίνει σπανιότατα, γιατί ο χώρος διάπραξης των αξιόποινων πράξεων των ανηλίκων (οικογένεια, σχολείο, τοπική κοινωνία) αποκρύπτει και συγκαλύπτει αυτή την παράνομη συμπεριφορά λόγω ένοχης συνυπευθυνότητας (οικογένεια), προβαλλόμενης αναρμοδιότητας (σχολική κοινότητα), ανεύθυνης στάσης της τοπικής κοινωνίας και καιροσκοπικής πολιτικής των λοιπών φορέων κοινωνικοποίησης των ανηλίκων».
(Διονυσίου Γ. ΜΑΥΡΟΓΙΑΝΝΗ, Καθηγητού Κοινωνιολογίας, πρ. Πρύτανη του Δ.Π.Θ, Επιτίμου μέλους της ΕΛ.Ε.Σ.ΜΕ)
Ποιός ή ποιοί είναι αυτοί που θα κρίνουν ποιά είναι «αποκλίνουσα» συμπεριφορά παιδιών και εφήβων;
Τι προσπαθεί να πετύχει η κυριαρχία καθορίζοντας ποιες θα πρέπει να είναι οι αποδεκτές συμπεριφορές, έτσι ώστε όποιος λειτουργεί έξω από αυτές να κρίνεται επικίνδυνος και χρήζων ανάγκης εγκλεισμού, αναμόρφωσης και παρακολούθησης από «ειδικούς»;
Είχαμε γράψει και σε άλλη δημοσίευση πως «Όταν το κράτος προσφέρει “δικαιώματα”, όπως αυτό της “προστασίας των ανηλίκων”, αυτό σημαίνει πως επεκτείνει τους τρόπους ελέγχου στις ζωές των ανθρώπων».
Πρόσφατο παράδειγμα κρατικού ενδιαφέροντος για τους έφηβους μαθητές και τους γονείς τους η παρέμβαση του προϊστάμενου εισαγγελίας πρωτοδικών Θεσσαλονίκης με αφορμή τις καταλήψεις σχολείων.
Έστειλε προειδοποιητικό έγγραφο προς τους επικεφαλής των διευθύνσεων Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, ανατολικής και δυτικής Θεσσαλονίκης, για τις συνεχιζόμενες καταλήψεις σε γυμνάσια και λύκεια της πόλης.
Ο προϊστάμενος Εισαγγελίας Πρωτοδικών, Δημήτρης Παπαγεωργίου ζητά «από τους διευθυντές να παρέμβουν ώστε, οι μαθητές να κατανοήσουν πως η συμπεριφορά τους στοιχειοθετεί το ποινικό αδίκημα της διακοπής και διατάραξης της ομαλής διεξαγωγής δημόσιας υπηρεσίας, και οι γονείς ότι, εάν δεν αποτρέπουν τους ανήλικους μαθητές από τη διάπραξη του παραπάνω αδικήματος, στοιχειοθετούν το ποινικό αδίκημα της παραμέλησης εποπτείας ανηλίκου.
Ο προϊστάμενος της Εισαγγελίας Πρωτοδικών προειδοποιεί ότι η μη συμμόρφωση στις επισημάνσεις θα δρομολογήσει ποινικές διαδικασίες για την επίλυση του προβλήματος που θα συνεπάγονται την επιβολή κυρώσεων από το νόμο»…
Με απλά λόγια και επειδή το αντιεξουσιαστικό Πασοκ, είναι αυτό που εισήγαγε και εφάρμοσε το νόμο που ποινικοποιεί τις καταλήψεις στα σχολεία, μετά τη μαθητική εξέγερση του 1998 επί υπουργού παιδείας Αρσένη, προειδοποιούν για τη συνέχεια…, η οποία κατά τους σχεδιασμούς τους έχει ως εξής:
Καταγγελίες και συλλήψεις για τους καταληψίες, ποινές για τους γονείς και εφαρμογή του νόμου, με πιθανή απομάκρυνση από τους γονείς και ενδεχόμενο εγκλεισμό των παιδιών για την αναμόρφωση τους…
Το υπόβαθρο το έχουν έτοιμο, ΜΚΟ που περιμένουν, κοινωνικοί λειτουργοί και ψυχολόγοι και φυλακές ανηλίκων, αναμορφωτήρια …για την «κοινωνικοποίηση» των ανηλίκων…
Αυτό που δεν υπολόγισαν στους σχεδιασμούς τους, είναι όλους εμάς, παιδιά, γονείς, συντρόφισσες και σύντροφους, φίλους και γείτονες. Να είναι σίγουροι πως για να πετύχουν τα σχέδιά τους, θα πρέπει να κάμψουν την ανάγκη των ανθρώπων για την επαναοικειοποίηση της σύμφυτης με την ύπαρξη τους ελευθερία.
Αν και αιώνες το προσπαθούν ακόμα δεν το έχουν καταφέρει. Οι καταπιεσμένοι βρίσκουν πάντα τον τρόπο να αγωνίζονται και να καταφέρνουν πλήγματα στην εξουσία, ενώ κάνουν βήματα προς την πανανθρώπινη ελευθερία. Κανένας νόμος, εισαγγελέας, ειδικός, οργανισμός και ΜΚΟ δεν θα καταφέρει να κάμψει την ανάγκη της απελευθέρωσης από τα δεσμά της σκλαβιάς. Και καλό θα είναι να μην το επιχειρήσουν…, με καμιά κυβέρνηση, είτε αυτή είναι αντιεξουσιαστική, είτε φιλελεύθερη. Γιατί τα παιδιά είναι οι γιοι και οι κόρες της λαχτάρας για Ζωή.
Κι αυτή η λαχτάρα είναι που θα τους κάψει αργά ή γρήγορα…
Σύντροφοι/ες από Αναρχικούς/ες μέσα και έξω από σχολεία και σχολές