ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΑΝΟΙΚΕΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟΤΗΤΑΣ
Χαρακτηριστικά είναι τα στοιχεία των ανθρώπων για δημιουργικότητα, για εφευρετικότητα όπως και για κριτική απέναντι σε διάφορα ζητήματα. Στοιχεία που τους δίνουν τη δυνατότητα της αυτοδιαχείρισης της άμεσης κοινωνικής εμπειρίας, να ορίζουν και να διαμορφώνουν τη ζωή τους όπως αυτοί θεωρούν ωφέλιμο.
Εν αντιθέσει, η εξουσιαστική πρακτική προβαίνει σε κοινωνικούς διαχωρισμούς και κατατμήσεις. Προσδίδει στους ανθρώπους ρόλους και ταυτότητες ικανοτήτων. Αλλοτριώνει την κοινωνία υπονομεύοντας την αλληλεγγύη και την αλληλοβοήθεια μεταξύ των μελών της.
Η εκπαίδευση, εις βάρος οποιασδήποτε ελεύθερης λειτουργικής γνώσης και μάθησης, αποτελεί για την κυριαρχία ένα ακόμα μηχανισμό, στον οποίο με τεχνικές μεθόδους επιβολής, προσπαθεί να καθυποτάξει το σύνολο της κοινωνίας. Το εκπαιδευτικό σύστημα, αν και καμουφλαρισμένο με τον μανδύα της «παιδείας» και της «μόρφωσης», δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα τεχνικό μέσο μύησης στην υποταγή και την υπακοή στα προστάγματα της κυριαρχίας.
Η ιεραρχική μορφή της εκπαίδευσης ορίζει τον εκπαιδευτή ως «αυθεντία» ενώ καθιστά τον εκπαιδευόμενο, ως «αγνώμονα», στο ρόλο του πειθήνιου εκτελεστή διαταγών. Αυτό είναι και το προανάκρουσμα για την περιχαράκωση και αποδοχή του δίπολου των ρόλων εξουσιαστή-εξουσιαζόμενου, το οποίο στηρίζεται στην άνευ κριτικής παραδοχής του παρόντος καθεστώτος, ως ορθό και επιθυμητό.
Η εκπαιδευτική διαδικασία ως μέσο επιβολής στηρίζει τη δύναμη της κυρίως σε δύο σημεία. Στη γνώση που προσφέρει και στο περιβάλλον που προσφέρεται αυτή.
Όταν μιλάμε για τη γνώση που παρέχεται στα εκπαιδευτήρια, μιλάμε πάντα για τη γνώση που επιλέγει το κράτος για να διδάξει την υποταγή. Από μικρή ηλικία οι νέοι δέχονται ιδεολογικό βομβαρδισμό. Το κράτος από εκφραστής της καταπίεσης παρουσιάζεται ως ο ακρογωνιαίος λίθος της κοινωνικής ζωής και προστάτης της ελευθερίας. Η δημοκρατία εκθειάζεται ως η τελειότερη μορφή πολιτεύματος και προβάλλεται η θεώρηση ότι πρέπει η κοινωνία να ακολουθεί ηγέτες, κόμματα, ή άλλα αντιπροσωπευτικά σύνολα (δεκαπενταμελές, ΔΣ). Η εργασιομανία και η υπακοή στα αφεντικά παρουσιάζονται ως αρετές της ανθρώπινης προσωπικότητας. Με την συστηματική διάδοση της θρησκευτικής ιδεοληψίας(μάθημα θρησκευτικών, προσευχές, εκκλησιασμός), με την καλλιέργεια της εθνικής συνείδησης (στρέβλωση ιστορίας, παρελάσεις, εθνικές γιορτές, σημαίες, ύμνοι κλπ) όπως και γενικότερα σε όλη τη δομή του εκπαιδευτικού συστήματος οι νέοι δεν θα διδαχθούν τίποτα άλλο εκτός από τη δουλικότητα και την πειθαρχία στην εξουσία, τη γνώση για να αναπαράγεται το καπιταλιστικό σύστημα και το κράτος.
Σαν μια διαρκής πνευματική καταστολή, η εκπαιδευτική διαδικασία δομείται με τεχνικές ελέγχου και πειθάρχησης, όπως οι αποβολές, το απουσιολόγιο, η συνεχής αξιολόγηση, οι εξετάσεις και οι εξεταστικές. Η μακροχρόνια παρουσία των νέων μέσα στους εκπαιδευτικούς χώρους καταδεικνύει ξεκάθαρα το στοιχείο του εγκλεισμού. Τα κάγκελα, τα συρματοπλέγματα, τα ψυχρά κτίρια, η ώρα προαυλισμού θυμίζουν έντονα φυλακή όπου τα άτομα είναι υποχρεωμένα δια νόμου να ξοδεύουν τα χρόνια τους, μαντρωμένα από ρουφιάνους-επιστάτες και διευθυντές-δικαστές.
Οι εκπαιδευτικοί χώροι δεν μπορούν να οικειοποιηθούν ειρηνικά από τους εκπαιδευόμενους, γιατί το κράτος ως μοναδικός νόμιμος εκφραστής της βίας δεν θα άφηνε ποτέ να χαθεί αμαχητί το έδαφος. Οι προσπάθειες για να σαμποταριστεί το εκπαιδευτικό σύστημα ήταν πολλές και μαχητικές όπως στην δεκαετία του ΄90 με τα συγκρουσιακά γεγονότα του ΄91 και ΄98 και πιο πρόσφατα με τα γεγονότα του 2006-2007. Τροχοπέδη ήταν και ακόμα είναι ο διαμεσολαβητικός και χειραγωγικός ρόλος των κομματικών παρατάξεων οι οποίες προσπαθούν όπως πάντα είτε να καπηλεύονται είτε να συκοφαντούν τις εξεγερτικές διαθέσεις των νέων. Εκτός των κομμάτων και οι κατασταλτικοί μηχανισμοί του κράτους εντείνουν την επιθετικότητα τους απέναντι στους αγωνιζόμενους, με την ψήφιση του τρομονόμου, την αστυνομοκρατία στις πορείες, την καταστολή των καταλήψεων και την ποινική δίωξη των καταληψιών, σε μια προσπάθεια να διαδοθεί το δόγμα της ασφάλειας και να επιβάλει με τη βία την ταξικοκοινωνική ειρήνη.
Οι εκπαιδευτικοί χώροι καταλαμβάνονται και καταστρέφονται. Στον πόλεμο για την απαλλαγή από όσους μας εξουσιάζουν θα χρειαστεί να δώσουμε πολλές μάχες σήμερα, αύριο, πάντα και παντού, μέσα και έξω από τις σχολές και τα σχολεία. Η πραγματική γνώση και η μόρφωση θα διοχετευθούν μόνο μέσα από την απελευθέρωση της κοινωνίας από τα δεσμά της εξουσίας, σε μια κοινωνία ελεύθερη και αυτόοργανωμένη, χωρίς κράτος και αυθεντίες.
ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΑ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΑ ΜΥΑΛΑ
ΜΠΟΥΡΛΟΤΟ ΚΑΙ ΦΩΤΙΑ ΣΤΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΑ ΚΕΛΙΑ
ΜΠΠ ΑΝΑΡΧΙΚΟΙ/ΕΣ-ΑΝΤΙΕΞΟΥΣΙΑΣΤΕΣ/ΣΤΡΙΕΣ
ΜΕΣΑ ΚΑΙ ΕΞΩ ΑΠΟ ΣΧΟΛΕΙΑ ΚΑΙ ΣΧΟΛΕΣ
συνέλευση κάθε Σάββατο στις 18:00 στο πολυτεχνείο
