κείμενο/κάλεσμα για συζήτηση

Το κράτος κατέχει την νομιμότητα της μονοπώλησης της βίας και έτσι καταφέρνει να επιβάλλεται και να καταπιέζει, διαιωνίζοντας με αυτό το τρόπο την εκμετάλλευση και τις εξουσιαστικές σχέσεις μέσα στη κοινωνία.
Οι κρατιστές ανέκαθεν προσπαθούσαν να απονοηματοδοτήσουν τις κοινωνικές εξεγέρσεις και αντιστάσεις. Τις τοποθετούν στα πλαίσια της απλής παρέκκλισης από την υποταχτική ομαλότητα. Οι διαθέσεις χειραφέτησης των εξεγερμένων παρουσιάζονται ως ανάγκη για μεταρρυθμίσεις και αναδιοργάνωση της κρατικής επιβολής.
Η κρατική καταστολή παρεισφρύει σε κάθε κοινωνική δραστηριότητα. Ησυχία, τάξη και ασφάλεια ήταν πάντα το δόγμα για να στηρίζονται τα συμφέροντα των εξουσιαστών. Η κοινωνική εξέγερση του Δεκέμβρη όμως, υποδηλώνει την γενικευμένη ανυπακοή απέναντι στο κράτος και τους θεσμούς του.
Οι εν ψυχρώ δολοφονίες από μπάτσους, οι συλλήψεις και προφυλακίσεις κατά την εξέγερση, τα πογκρόμ απέναντι σε καταπιεζόμενους, η πολιορκία της περιοχής των Εξαρχείων από την αστυνομία, η εκτεταμένη χρήση χημικών, οι άγριοι ξυλοδαρμοί των εξεγερμένων και μη, η επαπειλούμενη άρση του ασύλου κατά την εξέγερση, η άγρια καταστολή στις πορείες, οι προαναγγελίες του κράτους για εξοπλισμό της αστυνομίας με διάφορα κατασταλτικά μέσα, οι έφοδοι σε σπίτια συντρόφων, οι απειλές προς καταληψίες μαθητές, η αστυνομοκρατία σε γειτονίες και σταθμούς ΜΜΜ, η παραπληροφόρηση και ο αποπροσανατολισμός από τα ΜΜΕ δεν μας φοβίζουν αλλά μας εξοργίζουν.
Δεν ζήσαμε καμιά «νεολαιίστικη» εξέγερση, αυτό που έγινε και δεν έχει σβήσει ακόμα, είναι κοινωνική εξέγερση, που σε αυτήν συμμετέχουν όσοι καταπιεσμένοι αντιλαμβάνονται τη θέση τους. Δεν χρειάστηκε καμιά πρωτοπορία, ούτε καμιά επαναστατική θεωρία, ο δρόμος της ακηδεμόνευτης σύγκρουσης και της αδιαμεσολαβητής δράσης οδηγεί από μόνος του τους ανθρώπους προς την ελευθερία. Η επαναστατική βία της αχειραγώγητης μάζας, αυτό κάνει τους εξουσιαστές να τρέμουν σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης, όταν βρίσκουν την βία απέναντι στη βία τους.
Ο φόβος τους φανερώνεται παραδειγματικά με τον τρόπο που διέλυσαν συγκέντρωση αντιεξουσιαστών στο Παρίσι πριν αρχίσει προγραμματισμένη πορεία στις 24/1. Την ίδια μέρα που η πορεία αλληλεγγύης για τους συλληφθέντες της εξέγερσης στην Αθήνα δέχθηκε άγρια καταστολή.
Οι εξεγέρσεις δεν μπαίνουν σε μουσεία αλλά είναι ζωντανές σε κάθε κοινωνία, οι εμπειρίες και τα βιώματα που αφήνουν πίσω τους δείχνουν τον δρόμο και εμπλουτίζουν τον αγώνα για την κοινωνική απελευθέρωση και την αναρχία. Χωρίς ηττοπάθεια και καταγγελτικό ύφος οι κοινωνικοί αγώνες συνεχίζονται, δεν αναδιπλώνονται ούτε συρρικνώνονται. Η αντικρατική πάλη υποδηλώνει ταυτόχρονα την αλληλεγγύη στους ομήρους του κράτους και σε όσους υποφέρουν απ’ τους θεσμούς του. Η αλληλεγγύη είναι βασικό στοιχείο για την συνέχιση του αγώνα.