[vimeo]http://vimeo.com/8614276[/vimeo]
Το βίντεο αυτό, προβλήθηκε στο αναρχικό διήμερο του Πολυτεχνείου, που διοργανώνεται από την Αναρχική Αρχειοθήκη, στις 16 Νοεμβρίου 2008
Μακρόνησος.
Εξήντα χρόνια πριν, στις 29 Φλεβάρη και την 1η Μάρτη του 1948 συντελείται ένα ομαδικό έγκλημα σε βάρος των σκαπανέων του Α΄ τάγματος. Ο επίσημος απολογισμός είναι 17 νεκροί και 61 τραυματίες, ενώ από τη φρουρά του στρατοπέδου υπάρχουν τέσσερις τραυματίες από πέτρες. Προσωπικές μαρτυρίες ανεβάζουν τον αριθμό των νεκρών σε περισσότερους από 200.
Είναι ένα σημαντικό επεισόδιο στο τρομακτικό στρατόπεδο αναμόρφωσης, που τέθηκε σε λειτουργία το Μάη του1947 (Μετά την απόφαση του ΓΕΣ της 3 Απριλίου 1947). Σημαντικό γεγονός αλλά όχι και καθοριστικό. Κι όμως, η σημερινοί συνέταιροι στο μεγάλο εξουσιαστικό πανηγύρι στο οποίο έχουν επιδοθεί εδώ και δεκαετίες το μόνο που κάνουν είναι να προσπαθούν να αποκομίσουν πολιτικά οφέλη και να εξοπλίζουν το ιδεολογικό οπλοστάσιο τους με όπλα, που κατασκευάζουν ψεύτικες συνειδήσεις.
Κι όμως πολλά είναι τα αδιαπέραστα πέπλα που έχουν απλωθεί τόσο από τους «δεξιούς» όσο και από τους «αριστερούς», μέσα στο πνεύμα της συναίνεσης και της ομοψυχίας για «το καλό του τόπου». Μια τετριμμένη φράση που χρησιμοποιούν ανέκαθεν όταν θέλουν να τονίσουν την εθνικοπατριωτική ομοψυχία και την συναίνεση στο προχώρημα των κυριαρχικών σχεδιασμών.
Το νησί αυτό, που είναι ένας ξερόβραχος 18 περίπου τετραγωνικών χιλιομέτρων, αποτέλεσε το μέρος όπου στήθηκε η ελληνική, η δεξιά εκδοχή των Γκούλαγκ. Όσο υπάρχει, θα υπενθυμίζει την κτηνωδία της εξουσίας. Κι αν εδώ στήθηκε η δεξιά εκδοχή της σε άλλα σημεία του ελλαδικού χώρου, αλλά και πέρα απ’ αυτόν, είχαμε την αριστερή και μαρξιστική της εκδήλωση. Άλλωστε, ο κρατισμός και η εξουσιαστική μανία είτε με την «αριστερή» είτε με την «δεξιά» ιδεολογική της απόχρωση, είναι το ίδιο εχθρική προς την ανθρώπινη οντότητα, αλλά και όχι μόνο προς αυτήν.
Μακρόνησος.
Το κράτος (και αργότερα η αριστερά) φόρτωσε τα εγκλήματά του σε μία από τις προσωπίδες του, αυτήν που ονομάστηκε φασισμός. Για να σκεπαστεί το ιστορικό και συνολικό έγκλημα. Κι όμως. Το νησί αυτό (όπως και η Γυάρος) δεν χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά σαν χώρος εξόντωσης, αναμόρφωσης, και φυλάκισης. Πολλές φορές στη διάρκεια της γνωστής εδώ και επτά χιλιάδες χρόνια ιστορία του η Κρανάη ή νησί της Ελένης, όπως ονομαζόταν τα πολύ παλιά χρόνια, χρησιμοποιήθηκε σαν χώρος φυλάκισης ανθρώπινων σωμάτων και ψυχών.
Πολύ πριν έρθει το 1947, στη διάρκεια του Βαλκανικού πολέμου το 1912 με 1913 είχε μεταφερθεί μεγάλος αριθμός τούρκων αιχμαλώτων, που έζησαν και εξοντώθηκαν σ’ αυτό το «ειδυλλιακό» περιβάλλον μέχρι που υπογράφτηκε η «ειρήνη» οπότε, οι εναπομείναντες, μετακινήθηκαν στην Τουρκία.
Μακρόνησος.
Χιλιάδες βασανισμένοι. Ανανήψαντες με την κάλυψη του κόμματος και αμετανόητοι είτε λόγω της πίστης τους σ’ αυτό, είτε σαν στάση αγώνα και ζωής έξω απ’ αυτό. Τόσο οι χιλιάδες μετανοημένοι όσο και οι πολύ λιγότεροι αμετανόητοι εξοντώθηκαν ή αναμορφώθηκαν από τις δύο αντιτιθέμενες τάσεις της εξουσίας, της κρατικής επιβολής. Κοινή επιδίωξη ήταν η ΠΛΗΡΗΣ ΥΠΟΤΑΓΗ. Τόσο από αυτούς που εξαπάτησαν αναρίθμητες ανθρώπινες υπάρξεις και τους έσυραν στα στρατόπεδα και τους «παράδεισους» του ανατολικού μπλοκ, όσο και από εκείνους που έστησαν τη Μακρόνησο, τη Γυάρο, τον Άη Στράτη.
Μακρόνησος
Εδώ άρχισαν να στοιβάζονται χιλιάδες άνθρωποι μετά το Δεκέμβρη του 1944 και την συμφωνία της Βάρκιζας που υπόγραψε η ΕΑΜική αντιπροσωπεία το Φλεβάρη του 1945. Τα συμβαλλόμενα μέρη που την υπέγραψαν ήξεραν πολύ καλά τί θα επακολουθούσε: «Αμνηστεύονται τα πολιτικά αδικήματα τα τελεσθέντα από της 3ης Δεκεμβρίου 1944 μέχρι της υπογραφής του παρόντος. Εξαιρούνται της αμνηστίας τα συναφή κοινά αδικήματα κατά της ζωής και της περιουσίας, τα οποία δεν ήσαν απαραιτήτως αναγκαία δια την επιτυχίαν του πολιτικού αδικήματος. Ο σχετικός νόμος θα δημοσιευθή άμα τη υπογραφή της παρούσης συμφωνίας» (άρθρο 3 της συμφωνίας)
Ό,τι απόμεινε τώρα είναι πόνος, πίκρα, εμπειρία, ανάμνηση. Αμετακίνητα στερεωμένοι οι μεν και οι δε. Κι ο χρόνος να κυλά μέσα από τις αναμνήσεις μιας φρίκης. Παγωμένες εικόνες, σκληρές στιγμές, πείσμα αλλά και πάθος.
Ένα πάθος που θα έπρεπε να εξαγοραστεί, να τσακιστεί να αποδιοργανωθεί και να ενταχτεί. Για να έρθει μετά και επίσημα ο «αλληλοσεβασμός» των αντιπάλων. Για να αποδειχθεί ότι η αμφίπλευρη «αναμόρφωση» δεν ήταν άσκοπη. Για να φανεί πως όσο λιγοστεύουν οι επιζήσαντες, τόσο η παραποιημένη ιστορία, η μονόπλευρη πραγματικότητα τείνει να αλώσει ακόμα περισσότερες συνειδήσεις.
Άλλωστε η αποδόμηση της ανθρώπινης υπόστασης, που επιχειρούσαν οι βασανιστές της Μακρονήσου, μπορεί κάλλιστα να αντικατασταθεί από την ιδεολογική παγωνιά μιας ανταγωνιστικής στάσης που κατασκευάζει απολιθώματα, γενίτσαρους και νεογενίτσαρους της αριστεράς.
………………………………………………………………………………………………………………………………………………….
Πέρασαν 60 χρόνια από την σφαγή των αρχών του 1948. Εξήντα ένα χρόνια από τότε που κατασκευάστηκε ένα ακόμη νεκροταφείο όπου επιχειρήθηκε να θαφτεί η ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Και πενήντα ολόκληρα χρόνια από τότε που το αναμορφωτήριο έκλεισε. Τα σύγχρονα αναμορφωτήρια όμως δεν έπαψαν να είναι σε δράση. Μήπως επειδή τίποτα δεν μπορεί να ανακόψει το πάθος για την ανθρωπιά, τη λευτεριά και την κοινωνική δικαιοσύνη;
Τα αναμορφωτήρια δεν μπόρεσαν να ανακόψουν τους αγώνες των καταπιεσμένων.
Κορυφαίες στιγμές παραμένουν τα «Ιουλιανά» του 1965, η Μεγάλη εξέγερση το Νοέμβρη του 1973, οι μεγάλες συγκρούσεις των πρώτων χρόνων της μεταπολίτευσης, το Πολυτεχνείο του 1985, το Πολυτεχνείο του 1995, οι μαθητικές κινητοποιήσεις της τελευταίας δεκαετίας του εικοστού αιώνα μέχρι σήμερα όπως οι φοιτητικές κινητοποιήσεις και συγκρούσεις με τις δυνάμεις της κρατικής επιβολής αλλά και μια ατέλειωτη σειρά γεγονότων με κοινωνική και απελευθερωτική ουσία.
Γεγονότα που έχουν μεγάλη σημασία λόγω της έντασης με την οποία εκδηλώθηκαν όσο και από το γεγονός της συμμετοχής χιλιάδων ανθρώπων ιδιαίτερα νεολαίων.
Μακρόνησος
Ένα μέρος όπου η εξουσία επιχείρησε το ακατόρθωτο και πέτυχε μόνο πρόσκαιρα αποτελέσματα. Η θλιβερή της συνέχεια θα δοκιμάζεται από το πνεύμα της ανυποταξίας που θα εξακολουθεί να δαμάζει μέσα στο χρόνο τα κάθε είδους Γκουαντανάμο που στήνονται.
Αναρχική Αρχειοθήκη, συντρόφισσες, σύντροφοι
από www.anarchypress.gr
