Month: December 2008

ΚΑΛΕΣΜΑ ΓΙΑ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ

Ανέκαθεν, στις ανθρώπινες κοινωνίες υπήρξαν αγωνιζόμενες μερίδες ανθρώπων που αντιλήφθηκαν την εκμετάλλευση που υφίσταντο, και αναζήτησαν τρόπους για επανάκτηση της κλεμμένης ελευθερίας τους.

Σήμερα σε μια εποχή πλήρους σύγχυσης και κοινωνικού αποπροσανατολισμού, όπου η κυριαρχία κατασκευάζει και μοιράζει αφειδώς ταυτότητες και ρόλους κάθε είδους, ο δρόμος για την ελευθερία είναι, όπως ήταν και πάντα, δύσκολος.

Το πάθος για μια αδιαμεσολάβητη ζωή, το μίσος προς κάθε μορφής εξουσία και η έντονη απέχθεια μας για κάθε τάση κομφορμισμού σ’ αυτή την σάπια κοινωνία, είναι μερικοί από τους λόγους που μας κάνουν να δηλώνουμε αναρχικοί.

Εκφράζουμε την αποστροφή μας σε κάθε τύπο κόμματος-παράταξης και στους μηχανισμούς τους, όπως και την αντίθεση μας στον συνδικαλισμό και την συνδιαλλαγή με οποιαδήποτε θεσμική εξουσία. Δεν αναγνωρίζουμε την εξουσία, επιδιώκουμε την καταστροφή και όχι την αναπαραγωγή της.

Κινούμαστε στους εκπαιδευτικούς χώρους γι’ αυτό και προκρίνουμε μια συνέλευση που προσδοκά να συσπειρώσει και να συλλογικοποιήσει νέους ανθρώπους που κινούνται στους χώρους αυτούς, χωρίς ασφαλώς αυτό να αποτελεί αιτία αποκλεισμού οποιουδήποτε άλλου θέλει α συμμετέχει.

Απώτερος στόχος είναι να διαμορφώσουμε μαζικές κινηματικές διαδικασίες, να διαδοθεί η αναρχική άποψη, να ανοίξουμε μέτωπα στον κοινωνικό-ταξικό πόλεμο και να ενταθούν οι προσπάθειες του αντιεξουσιαστικού αγώνα.

Θεωρούμε ότι η συνέλευση θα πρέπει να λειτουργεί ως ένας χώρος άμεσης προσωπικής επαφής και αλληλεπίδρασης, μακριά και ενάντια στις απρόσωπες και αποξενωμένες σχέσεις που αναπαράγονται από τα ΜΜΕ, τα σύγχρονα μέσα επικοινωνίας ή από τους πολιτικούς αντιπροσώπους κτλ. Διατείνουμε ένα χώρο ακηδεμόνευτης πληροφόρησης μεταξύ των παρευρισκομένων, όπου θα συνδιαμορφώνονται απόψεις και θα συντονίζονται πρωτοβουλίες δράσης.

Η απεύθυνση της συνέλευσης δεν περιορίζεται στα στενά όρια των σχολών και των σχολείων, αλλά είναι γενικότερα κοινωνική. Όπως η απεύθυνση έτσι και η θεματολογία δεν θα περιοριστεί σε εκπαιδευτικά ζητήματα, αλλά θα περιλαμβάνει και άλλα θέματα σύμφωνα με την άποψη μας σε κοινωνικά ζητήματα που τρέχουν στην επικαιρότητα.

Καλούμε σε μια συνέλευση που θα λειτουργεί αυτοοργανωμένα και αντιϊεραρχικά, όπου οι αποφάσεις δεν θα λαμβάνονται ούτε δημοκρατικά, ούτε αμεσοδημοκρατικά αλλά με ομοφωνία(όπου δεν είναι δυνατόν θα προτείνεται η συνέναιση).

Κυριακή, 23 Νοεμβρίου 2008

Ώρα 18:00 Πολυτεχνείο(Πατησίων)

Προτεινόμενο θέμα

Εκπαιδευτικά ζητήματα

ΑΝΑΡΧΙΚΟΙ/ΕΣ-ΑΝΤΙΕΞΟΥΣΙΑΣΤΕΣ/ΣΤΡΙΕΣ

ΜΕΣΑ ΚΑΙ ΕΞΩ ΑΠΟ ΣΧΟΛΕΙΑ ΚΑΙ ΣΧΟΛΕΣ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΑΝΟΙΚΕΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟΤΗΤΑΣ

Χαρακτηριστικά είναι τα στοιχεία των ανθρώπων για δημιουργικότητα, για εφευρετικότητα όπως και για κριτική απέναντι σε διάφορα ζητήματα. Στοιχεία που τους δίνουν τη δυνατότητα της αυτοδιαχείρισης της άμεσης κοινωνικής εμπειρίας, να ορίζουν και να διαμορφώνουν τη ζωή τους όπως αυτοί θεωρούν ωφέλιμο.

Εν αντιθέσει, η εξουσιαστική πρακτική προβαίνει σε κοινωνικούς διαχωρισμούς και κατατμήσεις. Προσδίδει στους ανθρώπους ρόλους και ταυτότητες ικανοτήτων. Αλλοτριώνει την κοινωνία υπονομεύοντας την αλληλεγγύη και την αλληλοβοήθεια μεταξύ των μελών της.

Η εκπαίδευση, εις βάρος οποιασδήποτε ελεύθερης λειτουργικής γνώσης και μάθησης, αποτελεί για την κυριαρχία ένα ακόμα μηχανισμό, στον οποίο με τεχνικές μεθόδους επιβολής, προσπαθεί να καθυποτάξει το σύνολο της κοινωνίας. Το εκπαιδευτικό σύστημα, αν και καμουφλαρισμένο με τον μανδύα της «παιδείας» και της «μόρφωσης», δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα τεχνικό μέσο μύησης στην υποταγή και την υπακοή στα προστάγματα της κυριαρχίας.

Η ιεραρχική μορφή της εκπαίδευσης ορίζει τον εκπαιδευτή ως «αυθεντία» ενώ καθιστά τον εκπαιδευόμενο, ως «αγνώμονα», στο ρόλο του πειθήνιου εκτελεστή διαταγών. Αυτό είναι και το προανάκρουσμα για την περιχαράκωση και αποδοχή του δίπολου των ρόλων εξουσιαστή-εξουσιαζόμενου, το οποίο στηρίζεται στην άνευ κριτικής παραδοχής του παρόντος καθεστώτος, ως ορθό και επιθυμητό.

Η εκπαιδευτική διαδικασία ως μέσο επιβολής στηρίζει τη δύναμη της κυρίως σε δύο σημεία. Στη γνώση που προσφέρει και στο περιβάλλον που προσφέρεται αυτή.

Όταν μιλάμε για τη γνώση που παρέχεται στα εκπαιδευτήρια, μιλάμε πάντα για τη γνώση που επιλέγει το κράτος για να διδάξει την υποταγή. Από μικρή ηλικία οι νέοι δέχονται ιδεολογικό βομβαρδισμό. Το κράτος από εκφραστής της καταπίεσης παρουσιάζεται ως ο ακρογωνιαίος λίθος της κοινωνικής ζωής και προστάτης της ελευθερίας. Η δημοκρατία εκθειάζεται ως η τελειότερη μορφή πολιτεύματος και προβάλλεται η θεώρηση ότι πρέπει η κοινωνία να ακολουθεί ηγέτες, κόμματα, ή άλλα αντιπροσωπευτικά σύνολα (δεκαπενταμελές, ΔΣ). Η εργασιομανία και η υπακοή στα αφεντικά παρουσιάζονται ως αρετές της ανθρώπινης προσωπικότητας. Με την συστηματική διάδοση της θρησκευτικής ιδεοληψίας(μάθημα θρησκευτικών, προσευχές, εκκλησιασμός), με την καλλιέργεια της εθνικής συνείδησης (στρέβλωση ιστορίας, παρελάσεις, εθνικές γιορτές, σημαίες, ύμνοι κλπ) όπως και γενικότερα σε όλη τη δομή του εκπαιδευτικού συστήματος οι νέοι δεν θα διδαχθούν τίποτα άλλο εκτός από τη δουλικότητα και την πειθαρχία στην εξουσία, τη γνώση για να αναπαράγεται το καπιταλιστικό σύστημα και το κράτος.

Σαν μια διαρκής πνευματική καταστολή, η εκπαιδευτική διαδικασία δομείται με τεχνικές ελέγχου και πειθάρχησης, όπως οι αποβολές, το απουσιολόγιο, η συνεχής αξιολόγηση, οι εξετάσεις και οι εξεταστικές. Η μακροχρόνια παρουσία των νέων μέσα στους εκπαιδευτικούς χώρους καταδεικνύει ξεκάθαρα το στοιχείο του εγκλεισμού. Τα κάγκελα, τα συρματοπλέγματα, τα ψυχρά κτίρια, η ώρα προαυλισμού θυμίζουν έντονα φυλακή όπου τα άτομα είναι υποχρεωμένα δια νόμου να ξοδεύουν τα χρόνια τους, μαντρωμένα από ρουφιάνους-επιστάτες και διευθυντές-δικαστές.

Οι εκπαιδευτικοί χώροι δεν μπορούν να οικειοποιηθούν ειρηνικά από τους εκπαιδευόμενους, γιατί το κράτος ως μοναδικός νόμιμος εκφραστής της βίας δεν θα άφηνε ποτέ να χαθεί αμαχητί το έδαφος. Οι προσπάθειες για να σαμποταριστεί το εκπαιδευτικό σύστημα ήταν πολλές και μαχητικές όπως στην δεκαετία του ΄90 με τα συγκρουσιακά γεγονότα του ΄91 και ΄98 και πιο πρόσφατα με τα γεγονότα του 2006-2007. Τροχοπέδη ήταν και ακόμα είναι ο διαμεσολαβητικός και χειραγωγικός ρόλος των κομματικών παρατάξεων οι οποίες προσπαθούν όπως πάντα είτε να καπηλεύονται είτε να συκοφαντούν τις εξεγερτικές διαθέσεις των νέων. Εκτός των κομμάτων και οι κατασταλτικοί μηχανισμοί του κράτους εντείνουν την επιθετικότητα τους απέναντι στους αγωνιζόμενους, με την ψήφιση του τρομονόμου, την αστυνομοκρατία στις πορείες, την καταστολή των καταλήψεων και την ποινική δίωξη των καταληψιών, σε μια προσπάθεια να διαδοθεί το δόγμα της ασφάλειας και να επιβάλει με τη βία την ταξικοκοινωνική ειρήνη.

Οι εκπαιδευτικοί χώροι καταλαμβάνονται και καταστρέφονται. Στον πόλεμο για την απαλλαγή από όσους μας εξουσιάζουν θα χρειαστεί να δώσουμε πολλές μάχες σήμερα, αύριο, πάντα και παντού, μέσα και έξω από τις σχολές και τα σχολεία. Η πραγματική γνώση και η μόρφωση θα διοχετευθούν μόνο μέσα από την απελευθέρωση της κοινωνίας από τα δεσμά της εξουσίας, σε μια κοινωνία ελεύθερη και αυτόοργανωμένη, χωρίς κράτος και αυθεντίες.

ΜΠΟΥΡΛΟΤΟ ΚΑΙ ΦΩΤΙΑ ΣΤΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΑ ΚΕΛΙΑ

ΑΝΑΡΧΙΚΟΙ/ΕΣ-ΑΝΤΙΕΞΟΥΣΙΑΣΤΕΣ/ΣΤΡΙΕΣ
ΜΕΣΑ ΚΑΙ ΕΞΩ ΑΠΟ ΣΧΟΛΕΙΑ ΚΑΙ ΣΧΟΛΕΣ

συνέλευση κάθε Κυριακή στις 18:00 στο πολυτεχνείο